Μα έχει αετούς η Ρόδος;
Και βέβαια έχει, το σπιζαετό!
Την πρώτη φορά τον συναντήσαμε στο φράγμα της Απολακκιάς, μακρινή φιγούρα ψηλά στον ουρανό. Δύσκολα μπορούσες να καταλάβεις τι πουλί ήταν... Ευτυχώς, ήταν μαζί μας ο ορνιθολόγος – συνεργάτης μας, Χαράλαμπος Αλιβιζάτος, και έκανε τις συστάσεις: Ανήλικος σπιζαετός.
Τη δεύτερη φορά δε χρειάστηκε να στρέψουμε εμείς το βλέμμα μας προς τα πάνω, είχε έρθει εκείνος στον κόσμο μας. Ανήμπορος να πετάξει, αλλά με αγέρωχη στάση, βρέθηκε μέσα στα χέρια μας! Ανήλικος σπιζαετός! Να ήταν ο παλιός γνωστός μας, ποιος ξέρει;
Το πουλί περιμάζεψε κάτοικος του Πυλώνα και το παρέδωσε σε μέλος του Δικτύου της Αιθρίας για τη Διάσωση της Άγριας Ζωής. Χωρίς εμφανή τραύματα και παρά τις προσπάθειές μας να τον «πείσουμε» να εγκαταλείψει το έδαφος, ο σπιζαετός παρέμενε καρφωμένος στη γη. Κάτι κακό συνέβαινε. Έτσι μετά την παροχή των πρώτων βοηθειών από εθελοντές της Αιθρίας, ο σπιζαετός αναχώρησε άμεσα για το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων (ΕΚΠΑΖ), ταξιδεύοντας υπό τις καλύτερες συνθήκες, χάρη στο ενδιαφέρον που έδειξε το πλήρωμα του Blue Star Δήλος. Δυστυχώς, όμως, δεν τα κατάφερε, και πέθανε δυο μέρες μετά την άφιξή του στο κέντρο περίθαλψης. Τα αίτια θανάτου άγνωστα, περιμένουμε τα αποτελέσματα της νεκροψίας.
Ποιος είναι όμως ο σπιζαετός, ο αετός της Ρόδου;
Ο σπιζαετός λοιπόν, ή αλλιώς ο Aquila fasciata, όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, είναι ένας σπάνιος αετός. Σε ολόκληρο το νησί πιστεύεται ότι ζουν 2-3 ζευγάρια, ενώ σε ολόκληρη τη χώρα ζουν γύρω στα 100-140 ζευγάρια, οπότε η απώλεια κι ενός ατόμου είναι σημαντική!
Ο σπιζαετός είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος αρπακτικό πουλί που αναπαράγεται στη Ρόδο (μήκος σώματος 55-65 εκατοστά) και λόγω του μικρού πληθυσμού του ακριβοθώρητος. Αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, δεν τον συναντάς συχνά. Έχει αραιή κατανομή, μια και κάθε ζευγάρι χρειάζεται μεγάλες εκτάσεις για να τραφεί. Την τροφή του αποτελούν κυρίως μικρά θηλαστικά και πουλιά, όπως είναι τα κουνέλια, οι λαγοί, οι πέρδικες και τα περιστέρια, ενώ τα μέρη που προτιμά να κυνηγά είναι ανοικτές εκτάσεις, όπως είναι οι χαμηλοί θαμνώνες.
Στη χώρα μας ο αετός αυτός έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα νησιά μας. Πάνω από το 50% του πληθυσμού του εντοπίζεται στην Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου, ενώ στη Δωδεκάνησο βρίσκουμε το σπιζαετό σχεδόν σε όλα τα νησιά.
Ο σπιζαετός είναι είδος μονογαμικό και το ζευγάρι φτιάχνει τη φωλιά του σε απότομους γκρεμούς, μακριά από την ανθρώπινη όχληση. Γεννά συνήθως 2 αβγά και τη φροντίδα των μικρών αναλαμβάνουν και οι δυο γονείς. Οι νεαροί σπιζαετοί εγκαταλείπουν τη μητρική φωλιά όταν περάσουν περίπου 140 ημέρες από τη γέννησή τους και εγκαθίστανται σε νέες περιοχές, που μπορεί να βρίσκονται 80 έως 600 χλμ μακριά. Εκεί θα φτιάξουν τις δικές τους φωλιές. Προσοχή όμως! Θα τους πάρει περίπου 3-4 χρόνια μέχρι να ενηλικιωθούν και να μπορούν να αναπαραχθούν. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα τους αποκαλούμε ανήλικους, και τους διακρίνουμε έτσι από τους ενήλικους, δηλαδή από εκείνους που είναι σε θέση να αναπαραχθούν.
Την πρώτη φορά τον συναντήσαμε στο φράγμα της Απολακκιάς, μακρινή φιγούρα ψηλά στον ουρανό. Δύσκολα μπορούσες να καταλάβεις τι πουλί ήταν... Ευτυχώς, ήταν μαζί μας ο ορνιθολόγος – συνεργάτης μας, Χαράλαμπος Αλιβιζάτος, και έκανε τις συστάσεις: Ανήλικος σπιζαετός.
Τη δεύτερη φορά δε χρειάστηκε να στρέψουμε εμείς το βλέμμα μας προς τα πάνω, είχε έρθει εκείνος στον κόσμο μας. Ανήμπορος να πετάξει, αλλά με αγέρωχη στάση, βρέθηκε μέσα στα χέρια μας! Ανήλικος σπιζαετός! Να ήταν ο παλιός γνωστός μας, ποιος ξέρει;
Το πουλί περιμάζεψε κάτοικος του Πυλώνα και το παρέδωσε σε μέλος του Δικτύου της Αιθρίας για τη Διάσωση της Άγριας Ζωής. Χωρίς εμφανή τραύματα και παρά τις προσπάθειές μας να τον «πείσουμε» να εγκαταλείψει το έδαφος, ο σπιζαετός παρέμενε καρφωμένος στη γη. Κάτι κακό συνέβαινε. Έτσι μετά την παροχή των πρώτων βοηθειών από εθελοντές της Αιθρίας, ο σπιζαετός αναχώρησε άμεσα για το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων (ΕΚΠΑΖ), ταξιδεύοντας υπό τις καλύτερες συνθήκες, χάρη στο ενδιαφέρον που έδειξε το πλήρωμα του Blue Star Δήλος. Δυστυχώς, όμως, δεν τα κατάφερε, και πέθανε δυο μέρες μετά την άφιξή του στο κέντρο περίθαλψης. Τα αίτια θανάτου άγνωστα, περιμένουμε τα αποτελέσματα της νεκροψίας.
Ποιος είναι όμως ο σπιζαετός, ο αετός της Ρόδου;
Ο σπιζαετός λοιπόν, ή αλλιώς ο Aquila fasciata, όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, είναι ένας σπάνιος αετός. Σε ολόκληρο το νησί πιστεύεται ότι ζουν 2-3 ζευγάρια, ενώ σε ολόκληρη τη χώρα ζουν γύρω στα 100-140 ζευγάρια, οπότε η απώλεια κι ενός ατόμου είναι σημαντική!
Ο σπιζαετός είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος αρπακτικό πουλί που αναπαράγεται στη Ρόδο (μήκος σώματος 55-65 εκατοστά) και λόγω του μικρού πληθυσμού του ακριβοθώρητος. Αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, δεν τον συναντάς συχνά. Έχει αραιή κατανομή, μια και κάθε ζευγάρι χρειάζεται μεγάλες εκτάσεις για να τραφεί. Την τροφή του αποτελούν κυρίως μικρά θηλαστικά και πουλιά, όπως είναι τα κουνέλια, οι λαγοί, οι πέρδικες και τα περιστέρια, ενώ τα μέρη που προτιμά να κυνηγά είναι ανοικτές εκτάσεις, όπως είναι οι χαμηλοί θαμνώνες.
Στη χώρα μας ο αετός αυτός έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα νησιά μας. Πάνω από το 50% του πληθυσμού του εντοπίζεται στην Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου, ενώ στη Δωδεκάνησο βρίσκουμε το σπιζαετό σχεδόν σε όλα τα νησιά.
Ο σπιζαετός είναι είδος μονογαμικό και το ζευγάρι φτιάχνει τη φωλιά του σε απότομους γκρεμούς, μακριά από την ανθρώπινη όχληση. Γεννά συνήθως 2 αβγά και τη φροντίδα των μικρών αναλαμβάνουν και οι δυο γονείς. Οι νεαροί σπιζαετοί εγκαταλείπουν τη μητρική φωλιά όταν περάσουν περίπου 140 ημέρες από τη γέννησή τους και εγκαθίστανται σε νέες περιοχές, που μπορεί να βρίσκονται 80 έως 600 χλμ μακριά. Εκεί θα φτιάξουν τις δικές τους φωλιές. Προσοχή όμως! Θα τους πάρει περίπου 3-4 χρόνια μέχρι να ενηλικιωθούν και να μπορούν να αναπαραχθούν. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα τους αποκαλούμε ανήλικους, και τους διακρίνουμε έτσι από τους ενήλικους, δηλαδή από εκείνους που είναι σε θέση να αναπαραχθούν.
Ο σπιζαετός είναι ένα προστατευόμενο είδος πουλιού σε εθνικό και
ευρωπαϊκό επίπεδο. Λόγω της μεγάλης μείωσης που υπέστησαν οι πληθυσμοί
του στην Ευρώπη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο αετός αυτός
προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, και μάλιστα έχει αναγνωριστεί
η ανάγκη για την προστασία του ως προτεραιότητα για τα κράτη-μέλη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, και βέβαια και για την Ελλάδα. Στη χώρα μας οι
κυριότερες απειλές που αντιμετωπίζει το είδος είναι η λαθροθηρία και η
μείωση της τροφής του, καθώς επίσης και η σύγκρουσή του με ηλεκτροφόρα
καλώδια, τα αιολικά πάρκα και η όχληση που προκαλούν ανθρώπινες
δραστηριότητες κοντά στις φωλιές τους.
Αυτός, λοιπόν, είναι ο αετός της Ρόδου κι ευχόμαστε ολόψυχα να τον συναντήσουμε ξανά, όχι όμως στη γη, αλλά ψηλά στους ουρανούς, εκεί που του πρέπει, ακόμα κι αν τον διακρίνουμε με δυσκολία!
Για την Αιθρία,
Δέσποινα Μερτζανίδου,
Δρ. Βιολόγος
Αυτός, λοιπόν, είναι ο αετός της Ρόδου κι ευχόμαστε ολόψυχα να τον συναντήσουμε ξανά, όχι όμως στη γη, αλλά ψηλά στους ουρανούς, εκεί που του πρέπει, ακόμα κι αν τον διακρίνουμε με δυσκολία!
Για την Αιθρία,
Δέσποινα Μερτζανίδου,
Δρ. Βιολόγος
