Αντοχή και μαζί λεπτές καμπύλες: είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό αρχίζοντας να μιλώ για αυτό το είδος καναρινιών, χωρίς αμφιβολία μία από
τις πιο αντιπροσωπευτικές της ορνιθοκουλτούρας και λέμε ακόμα ότι είναι πάντα το πιο ζηλόφθονο στις κουλτούρες των αγγλικών ειδών. Στην πραγματικότητα, θαυμάζω ένα καλό Νorwich που δεσπόζει στα «τύπου» και είναι μια ευχαρίστηση μεταξύ των πιο εξευγενισμένων για έναν εκτροφέα ρατσών φόρμας και θέσης.
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Μιλάμε για τις πιο γοητευτικές ράτσες οικόσιτων καναρινιών κάποια μεγάλη ιστορική περίοδο και υποχρέωσης, βλέποντας ότι για να φτάσουμε στα επίκαιρα αποτελέσματα, διαφορετικές γενιές εκτροφέων, έχουν κάνει το καλύτερο τους για να διασώσουν και να καλυτερεύσουν τις ράτσες. Θα μπορούσε να παρουσιαστεί σαν ένα κίνητρο, και εκείνο «ιστορικό», μικρού πρακτικού συμφέροντος , μα κατά την γνώμη μου αυτό δεν είναι πάντα πραγματικό. Πλαισιώνοντας διαμέσου των φάσεων δημιουργίας, ενός ασφαλούς είδους, χωρίς αμφιβολία καλυτερεύσαμε τις γνώσεις μας για αυτήν. Για να εκτραφούν τα καναρίνια κάποια περίοδο ήταν ένα προνόμιο κάποιον κατηγοριών εργαζομένων που είχαν διαλέξει αυτήν την ενασχόληση και παραχωρούνταν από τον πατέρα στον γιό τα μυστικά και οι σχετικές τεχνικές. Στην Αγγλία σύμφωνα με τις κομητείες εκτρεφόντουσαν καναρίνια διαφορετικών ειδών. Οι υπάλληλοι του Leicester, οι υποδηματοποιοί του Νorwichκαι αυτοί του Notthingham, οι εργάτες βαμβακουργείου του Lancashire, οι υφαντές του Yorkshire και αυτοί του Coventry, οι βιοτέχνες του Northam.pton και του Kattering, καθένας από αυτές τις κατηγορίες έκαναν διαγωνισμούς για να δημιουργήσουν το ακριβές είδος καναρινιών.
Το Norwich βρίσκει το τοπωνύμιο του αρχικά στις κομητείες του Norfolk και στην πόλη του το Νorwich.
Περίπου στο μισό του 16ου αιώνα ομάδες προσφύγων προερχόμενων από το Fiadre στο Βέλγιο, δεξιοτέχνες υφαντές, διάλεξαν σαν μέρος για να ζήσουν την πόλη του Norwich, φέροντας μαζί τους καναρίνια οικόσιτα τα οποία διαφοροποιούνταν από τα άλλα στο ότι ήταν πιο καλλίγραμμα (εικόνα 2) και ότι είχαν ένα πτέρωμα μεταξένιο και λαμπερό.
Ήταν ένα καναρίνι το δίχως άλλο πολύ όμορφο το οποίο είχε στο χρώμα το προνόμιο του και ήταν πολύ συχνά ζευγαρωμένο με Lizard για να έχουν ένα πτέρωμα πάντα στην καλύτερη κατάσταση.
Το Norwich τείνει να γίνει ένα καναρίνι χρώματος περίπου στο μισό του προηγούμενου αιώνα. Για να έχουν καναρίνια πιο ανθεκτικά και σε καλύτερη κατάσταση οι Άγγλοι εκτροφείς χρησιμοποίησαν το Lancashire, ράτσα τώρα πιά εκλιπούσα η οποία τον προηγούμενο αιώνα ήταν και αυτή σε παρακμή και που υπήρχε στους Αγγλοσάξωνες εκτροφείς. Τα καναρίνια που αποκόμισαν από αυτά τα ζευγαρώματα σταθεροποιήθηκαν για μια περίοδο το δίχως άλλο μεγάλη μη έχοντας άμεσα την εύνοια όλων των εκτροφέων, στην πραγματικότητα πολύ λίγο παρέμεινε το παλιό μοντέλο του Norwich που μόλις γνωρίσαμε, αλλά ήταν αναμφίβολο ότι οι νέες «εντυπώσεις» προορίζονταν για να έχουν επιτυχία για την πραγματική αβρότητα της εμφάνισης…… και ήταν αυτή η αιτία που πολλές θεωρίες που τώρα υπερασπίζουμε σθεναρά και σωστά το Norwich «καινούργιο μοντέλο» που εν συντομία ήταν μία ανάπτυξη αδιανόητη στο Ηνωμένο Βασίλειο.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ :
EIΔΟΣ:
Το Norwich πρέπει να είναι κοντό και ευτραφές. Ράχη μεγάλη και καλά περιγεγραμμένη αναδεικνύοντας ένα ανάλαφρο ψήλωμα. Στήθος μεγάλο, αβυσσαλέο και στρογγυλεμένο το οποίο απλώνεται σε πλήρη καμπύλη σχεδόν μέχρι την βάση της ουράς. Ιδανικό μήκος περίπου 16 εκατοστά. Η θέση πρέπει να παρουσιάζει μία γωνία 45 μοιρών.
ΚΕΦΑΛΙ:
Καλά συμμετρικό, στρογγυλεμένο που επιφέρεται περήφανα. Κούτελο γεμάτο που ανεβαίνει από ένα ράμφος κοντό και ακριβής. Μάγουλα γεμάτα και καλά ορισμένα. Μάτι καλά τοποθετημένο και ζωηρό. Το κεφάλι του Νorwich πρέπει να είναι μεγάλο και στρογγυλό. Η στρογγυλότητα πρέπει να είναι πάντα αισθητή , απ’ όπου και αν παρατηρείς το καναρίνι, προφίλ, αν από μπροστά, αν από πίσω. Από το κοντό ράμφος, αρκετά ανθεκτικό αλλά όχι χονδροειδές ξεκινά στο επάνω μέρος με μεγάλη εμπασιά ο μεγαλειώδης θόλος που διαμορφώνει το κεφάλι, ανέρχεται μπροστά σαν ένα μαξιλαράκι που απλώνεται ακόμα πιο πολύ προς τα πίσω, δημιουργώντας έναν αυχένα απλόχωρο και μετά κατεβαίνει και χάνεται εν συντομία στο λαιμό απλόχωρα. Η στρογγυλότητα πρέπει να τονίζεται επιπρόσθετα στα μάγουλα που βλέποντας τα από μπροστά πρέπει να είναι και αυτά στρογγυλά. Λαιμός παχύς και κοντός , ιδανικός ο «ταυρίσιος» λαιμός που συνδέει χονδρικά την πλάτη, το στήθος και το κεφάλι.
ΦΤΕΡΑ:
Πρέπει να είναι κοντά καλά κλεισμένα στο σώμα με την κορωνίδα (κορυφή) να πρόσκειται πλήρως στην βάση της ουράς χωρίς να αφήνει ελεύθερο τον παραμικρό χώρο. Ουρά κοντή και καλά κλειστή: πρέπει να είναι άκαμπτη στον άξονα του σώματος και πρέπει να δίνει την εντύπωση πως είναι όλη ένα με αυτό. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ουρά είναι ένα σημαντικό φινίρισμα των Νorwich: δεν είναι σπάνιο να συναντήσουμε ουρές πολύ μακριές και όχι κλειστές που αλλοιώνουν το φαινόμενο του «μεγαλειώδους».
ΠΟΔΙΑ:
Δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ μακριά ούτε πολύ κοντά αλλά καλά εξισορροπημένος και σε σωστή θέση. Συστηματοποιημένα καλά προς τα πίσω. Κνήμες τέλειες. Κατάσταση σε πλήρη υγεία, δυναμικά και ανδρεία στις κινήσεις. Πτέρωμα: μέχρι τον ιστό και κλειστό, λείο και μεταξένιο, τέτοιο που περιβάλλει το πουλί με ένα περίβλημα ευκρινώς λεπτομερές. Είναι ένα πουλί με πτέρωμα μακρύ, επομένως οποιαδήποτε «χαλάρωση» στην πλέξη δεν μπορεί να βλάψει την αρμονία των περιβλημάτων βάση λογικής.
ΧΡΩΜΑ:
Πλούσιο, αστραφτερό και ομοιογενές παντού. Ένα καλό Norwich, ανοιχτόχρωμο, έντονο πρέπει να είναι κίτρινο χρυσό έντονο και εάν υποβληθεί επεξεργασία με διατροφή χρωστική το κίτρινο χρυσό θα μεταμορφωθεί σε κίτρινο πορτοκαλί βαθύ, διάχυτο σε όλο το σώμα με τρόπο όμοιο. Για την ζωηρότητα του πτερώματος τους, οι Άγγλοι τα φωνάζουν «μπάλες φωτιάς».
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ:
Σωστή θέση στο κλουβί της έκθεσης.
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ NORWICH :
Ξεκινώντας από την προϋπόθεση ότι το Norwich είναι ένα πουλί κοντό και στρογγυλό τα πιο συνήθη ελαττώματα τα οποία μπορούμε να συναντήσουμε είναι: κεφάλι επίπεδο, κυρίως όταν το κοιτάμε προφίλ, έλλειψη μάγουλων που αλλοιώνει το χαρακτηριστικό της πληρότητας του κεφαλιού, χώρος πάνω από το ράμφος περιορισμένος και αιχμηρός, πούπουλα σαν χωνάκια, σε τύπο «κουκουβάγια», αυχένα μεσοβέζικο, ράμφος πολύ μεγάλο, πούπουλα που καλύπτουν, περίπου ολικά τα μάτια.
Όσον αφορά το σώμα, συνεχίζοντας να μιλάμε για το παρόν στάνταρ, είναι ξεκάθαρο ότι τα βασικά ελαττώματα είναι αυτά τα οποία αλλάζουν την στρογγυλότητα και την γενική αρμονία : ράχη καμπουριασμένη, ουρά εξασθενημένη και πολύ μακριά, φτερά διασταυρωμένα ή κρεμασμένα, πόδια πολύ μακριά με μπούτια εμφανή. Ακόμα και το πτέρωμα μπορεί να έχει ελαττώματα που οδηγούν στην τιμωρία με φάουλ: ένα πτέρωμα άτονο και ατημελές προδικάζει πάντα στην σειρά απονομής μία βαθμολογία υποκειμενική.
ΤΟ ΧΡΩΜΑ:
Όσον αφορά το σώμα, συνεχίζοντας να μιλάμε για το παρόν στάνταρ, είναι ξεκάθαρο ότι τα βασικά ελαττώματα είναι αυτά τα οποία αλλάζουν την στρογγυλότητα και την γενική αρμονία : ράχη καμπουριασμένη, ουρά εξασθενημένη και πολύ μακριά, φτερά διασταυρωμένα ή κρεμασμένα, πόδια πολύ μακριά με μπούτια εμφανή. Ακόμα και το πτέρωμα μπορεί να έχει ελαττώματα που οδηγούν στην τιμωρία με φάουλ: ένα πτέρωμα άτονο και ατημελές προδικάζει πάντα στην σειρά απονομής μία βαθμολογία υποκειμενική.
ΤΟ ΧΡΩΜΑ:
Σε ένα καναρίνι φόρμας έτσι εξισορροπημένο το χρώμα έχει μία πρωταρχική σημασία. Όπως είπαμε τα έντονα ανοιχτόχρωμα πρέπει να έχουν το χρώμα ζωντανό και διάχυτο ομοιόμορφα σε όλο το σώμα. Τα παγωμένα ανοιχτόχρωμα δεν πρέπει να είναι πολύ γυψώδης και η χρωστική ουσία πρέπει να αναδύεται κάτω από την πάχνη. Τα ποικιλόχρωμα, αντιπροσωπεύονται από ένα μεγάλο νούμερο διαθέσιμων σε αυτό το είδος, πρέπει να έχουν ποικιλομορφία απόλυτα και σε αντίθεση με μέρη ανοιχτόχρωμα.
Στα μελανινικά τα καλύτερα πράσινα, έχουν μία απόχρωση πράσινο της χλόης, χρώμα δύσκολο να εξηγηθεί αλλά και δεν είναι δύσκολο να βρεθεί στα καλύτερα είδη εκτεθειμένα, τα περισσότερα στην Αγγλία. Υπάρχει ακόμα και η ποικιλία κανελί (σκούρο) με μικρή παρουσία στις εκθέσεις μας και σε μείωση ακόμα και στην Αγγλία, είναι προφανές ότι για να διαθέτεις τον «τύπο» των κανελί είναι πιο δύσκολο. Στα καναρίνια της κατηγορίας μελανινικών υπάρχει πολύ συχνά ένα «σπάσιμο» του σκούρου χρωματισμού με επακόλουθο φαινόμενο λίγο ή πολύ, εκτεταμένες ζώνες πτερώματος με χρωματισμό ανοιχτόχρωμο. Είναι ολοφάνερο ότι στα είδη με μη ομοιόμορφο χρωματισμό, ονομάζεται «χρώμα φόντου» εκείνος ο χρωματισμός που κάνει φόντο στις ποικιλοχρωμίες στα φτερά του πίσω μέρους που φαίνονται στο σχέδιο.
Σχετικά με την κατανομή του χρωματισμού του φτερώματος, σε γενικές γραμμές τα καναρίνια τύπου, μπορούν να διαιρεθούν στις ακόλουθες κατηγορίες : 1) ανοιχτόχρωμα 2)κηλιδωτά, 3) σημαδεμένα, 4) παρδαλά (ποικιλόχρωμα), 4) σκούρα (εικόνα 5). Σε αυτήν την διαίρεση, που όπως γνωρίζουμε μπορεί να εφαρμόζεται όχι μόνο στα Norwich αλλά και στα άλλα είδη των οικόσιτων καναρινιών, είναι καλά να σταματήσουμε.
1) Ανοιχτόχρωμα: καναρίνια με χρωματισμός ολοκληρωτικά ανοιχτόχρωμο και ομοιόμορφο. Η ενδεχόμενη παρουσία πούπουλων σκούρων, που δεν είναι ορατά και επομένως δεν χαλά την αρμονία όταν το είδος είναι σε πρότυπη θέση καθώς και πόδια και ράμφος κηλιδωτό ή αποχρωματισμένα, δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και επομένως δεν ακυρώνει την προσάρτηση σε αυτήν την κατηγορία , των πουλιών που παρουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
2) Κηλιδωτά: καναρίνια με μία ή δύο κηλίδες στο κεφάλι ή στο σώμα (μπούτια, πόδια και ράμφος εξαιρούνται), μεγάλες περίπου όσο ένα κέρμα δέκα λεπτών, ξεκάθαρά έχει να κάνει όμως με ένα μέγεθος στο περίπου.
3) Σημαδεμένα: χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
- σημαδεμένα συμμετρικά: καναρίνια που παρουσιάζουν τα λεγόμενα « τεχνικά σημάδια». Ένα καναρίνι σημαδεμένο συμμετρικά πρέπει να έχει: α) δύο σημάδια κανονικά στην ζώνη μόλις κάτω από και τα δύο μάτια ή αμφότερα , στα πρώτα και δεύτερα καλάμια των φτερών, ή και στις δύο πλευρές της ουράς. β) τέσσερα σημάδια κανονικά, και στα δύο μάτια και στις στα καλάμια και των δύο φτερών ή και στα δύο μάτια και στις δύο πλευρές της ουράς ή στα φτερά και στις δύο πλευρές της ουράς. Λέμε όμως αμέσως ότι σημαδεμένα συμμετρικά τέλεια, ακόμα και στις ρίζες της γέννησης τους είναι δύσκολο να έχουμε και είναι καρπός τις περισσότερες φορές :
- μη συμμετρικών σημαδεμένων : πρέπει να έχουν τρία ή πέντε κανονικά σημάδια ( σημάδια σε νούμερο μονό). Οι πιο ενδεικτικές αγγλικές ράτσες για την επίτευξη τεχνικών σημαδιών είναι τα Border και τα Yorkshire.
4) Παρδαλά: είναι εκείνα τα καναρίνια που δεν παρουσιάζουν σημάδια κανονικά ή που στα σημάδι τα τεχνικά , εμφανίζονται επιπρόσθετα. Ανάλογά με τον βαθμό των σκούρων ζωνών, τα παρδαλά μπορούν να είναι ανοιχτόχρωμα ή σκούρα. Ανάμεσα σε αυτά μπορούμε να εντάξουμε ακόμα και τα σκούρα που παρουσιάζουν κάποιο σχήμα με ανοικτό χρώμα.
5) Σκούρα: καναρίνια που δεν παρουσιάζουν κανένα πτερό ανοιχτόχρωμο ορατό. Ο ενδεχόμενος ανοικτός χρωματισμός πούπουλων στην περιοχή της ομάρας δεν είναι λάθος ώστε να αποκλειστούν από την κατηγορία.
Τα Lumps (θρόμβοι – εξογκώματα) (εικόνα 6).
Στα μελανινικά τα καλύτερα πράσινα, έχουν μία απόχρωση πράσινο της χλόης, χρώμα δύσκολο να εξηγηθεί αλλά και δεν είναι δύσκολο να βρεθεί στα καλύτερα είδη εκτεθειμένα, τα περισσότερα στην Αγγλία. Υπάρχει ακόμα και η ποικιλία κανελί (σκούρο) με μικρή παρουσία στις εκθέσεις μας και σε μείωση ακόμα και στην Αγγλία, είναι προφανές ότι για να διαθέτεις τον «τύπο» των κανελί είναι πιο δύσκολο. Στα καναρίνια της κατηγορίας μελανινικών υπάρχει πολύ συχνά ένα «σπάσιμο» του σκούρου χρωματισμού με επακόλουθο φαινόμενο λίγο ή πολύ, εκτεταμένες ζώνες πτερώματος με χρωματισμό ανοιχτόχρωμο. Είναι ολοφάνερο ότι στα είδη με μη ομοιόμορφο χρωματισμό, ονομάζεται «χρώμα φόντου» εκείνος ο χρωματισμός που κάνει φόντο στις ποικιλοχρωμίες στα φτερά του πίσω μέρους που φαίνονται στο σχέδιο.
Σχετικά με την κατανομή του χρωματισμού του φτερώματος, σε γενικές γραμμές τα καναρίνια τύπου, μπορούν να διαιρεθούν στις ακόλουθες κατηγορίες : 1) ανοιχτόχρωμα 2)κηλιδωτά, 3) σημαδεμένα, 4) παρδαλά (ποικιλόχρωμα), 4) σκούρα (εικόνα 5). Σε αυτήν την διαίρεση, που όπως γνωρίζουμε μπορεί να εφαρμόζεται όχι μόνο στα Norwich αλλά και στα άλλα είδη των οικόσιτων καναρινιών, είναι καλά να σταματήσουμε.
1) Ανοιχτόχρωμα: καναρίνια με χρωματισμός ολοκληρωτικά ανοιχτόχρωμο και ομοιόμορφο. Η ενδεχόμενη παρουσία πούπουλων σκούρων, που δεν είναι ορατά και επομένως δεν χαλά την αρμονία όταν το είδος είναι σε πρότυπη θέση καθώς και πόδια και ράμφος κηλιδωτό ή αποχρωματισμένα, δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και επομένως δεν ακυρώνει την προσάρτηση σε αυτήν την κατηγορία , των πουλιών που παρουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
2) Κηλιδωτά: καναρίνια με μία ή δύο κηλίδες στο κεφάλι ή στο σώμα (μπούτια, πόδια και ράμφος εξαιρούνται), μεγάλες περίπου όσο ένα κέρμα δέκα λεπτών, ξεκάθαρά έχει να κάνει όμως με ένα μέγεθος στο περίπου.
3) Σημαδεμένα: χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
- σημαδεμένα συμμετρικά: καναρίνια που παρουσιάζουν τα λεγόμενα « τεχνικά σημάδια». Ένα καναρίνι σημαδεμένο συμμετρικά πρέπει να έχει: α) δύο σημάδια κανονικά στην ζώνη μόλις κάτω από και τα δύο μάτια ή αμφότερα , στα πρώτα και δεύτερα καλάμια των φτερών, ή και στις δύο πλευρές της ουράς. β) τέσσερα σημάδια κανονικά, και στα δύο μάτια και στις στα καλάμια και των δύο φτερών ή και στα δύο μάτια και στις δύο πλευρές της ουράς ή στα φτερά και στις δύο πλευρές της ουράς. Λέμε όμως αμέσως ότι σημαδεμένα συμμετρικά τέλεια, ακόμα και στις ρίζες της γέννησης τους είναι δύσκολο να έχουμε και είναι καρπός τις περισσότερες φορές :
- μη συμμετρικών σημαδεμένων : πρέπει να έχουν τρία ή πέντε κανονικά σημάδια ( σημάδια σε νούμερο μονό). Οι πιο ενδεικτικές αγγλικές ράτσες για την επίτευξη τεχνικών σημαδιών είναι τα Border και τα Yorkshire.
4) Παρδαλά: είναι εκείνα τα καναρίνια που δεν παρουσιάζουν σημάδια κανονικά ή που στα σημάδι τα τεχνικά , εμφανίζονται επιπρόσθετα. Ανάλογά με τον βαθμό των σκούρων ζωνών, τα παρδαλά μπορούν να είναι ανοιχτόχρωμα ή σκούρα. Ανάμεσα σε αυτά μπορούμε να εντάξουμε ακόμα και τα σκούρα που παρουσιάζουν κάποιο σχήμα με ανοικτό χρώμα.
5) Σκούρα: καναρίνια που δεν παρουσιάζουν κανένα πτερό ανοιχτόχρωμο ορατό. Ο ενδεχόμενος ανοικτός χρωματισμός πούπουλων στην περιοχή της ομάρας δεν είναι λάθος ώστε να αποκλειστούν από την κατηγορία.
Τα Lumps (θρόμβοι – εξογκώματα) (εικόνα 6).
Σε περίπου όλα τα βιβλία για τα Νοrwich η παράγραφος που αναφέρεται στους θρόμβους είναι πάντα σε εξέχουσα θέση, καθώς αυτές οι κύστες πτερώματος είναι μία πραγματική κατάρα και μπορούν διακινδυνέψουν χρόνια επιλογής. Όταν αποφασίστηκε να δυναμώσουν και να εξαπλωθούν το Νοrwichεπινόησε όπως ήδη έχουμε δει, να χρησιμοποιήσει το Lancashire.
Αυτό άρχισε, όταν ξεκίνησε να υπάρχει αυτό που ήταν σκοπός των εκτροφέων του σήμερα και συνεχίστηκε με τα ζευγαρώματα ωχροκίτρινο με ωχροκίτρινο (στα αγγλικά buffxbuff) έχοντας έτσι πουλιά με διπλό παράγοντα ωχροκίτρινο με μέγεθος εξαιρετικό και πολύ στρογγυλό. Συνεχίζοντας όμως σε αυτήν την κατεύθυνση δεν καθυστέρησαν να έρθουν οι πρώτες αναγκαστικές αποσαθρώσεις στο πτέρωμα, τώρα πια μακρύ και ατημέλητο : τα lumps.
Αυτή η δυσμορφία υποκινήθηκε από την παραγωγή ενός πτερού του οποίου το ωοθυλάκιο ενδιπλώνεται σε μέγεθος, με έμφαση και το πτερό συνεχίζει να μεγαλώνει και να ξεδιπλώνεται στο εσωτερικό εσωτερικό της κύστης, συστρεφόμενο σε αυτό το ίδιο. Όταν περισσότερες κοντινές κύστες φτάνουν να συνενωθούν, έχει το σχηματισμό μιάς κοιλότητας γεμάτη με φτερά αποβαλλόμενα, κερατίνη και κύτταρα λεπιδοειδή και ακόμα με μία ουσία λιπώδης χαρακτηριστική. Αυτό παραμορφώνεται άσχημα μαζί με το πουλί. Τα καναρίνια με αυτήν την δυσμορφία ζευγαρώνουν δύσκολα και αφαιρούν σιγά σιγά τις κύστες με αποτέλεσμα να τις κάνουν να σκάσουν. Δεν είναι θεραπεύσιμες ακόμα και γιατί το προσβεβλημένο πουλί από lumps το μεταδίδουν από γενιά σε γενιά και οι κύστες μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και μετά από κάποιες γενιές. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα καναρίνια δεν κάνουν για αναπαραγωγή και αποφεύγουν στο πέρασμα του χρόνου να κάνουν αναπαραγωγή γιατί σαν αποτέλεσμα από αυτήν την δυσμορφία είναι η ρυπαρή ρίζα.
Η εκτροφή
Με την πρόθεση της σύνθεσης αυτού του άρθρου έψαξα να προσεγγίσω εκτροφείς λίγο ή πολύ γνωστές αυτού του καναρινιού, για να έχω μια περιγραφή αν όχι ολοκληρωμένη τουλάχιστον αρκετά κοντά στην πραγματικότητα όσον αφορά στις μεθοδεύσεις της εκτροφής και στις δυσκολίες που χωρίς αμφιβολία παρουσιάζονται με αυτό το είδος.
Πρέπει να πω ότι βρήκα μια καλή προθυμία σε διάλογο, προφανώς μια σίγουρη νοοτροπία επικρατεί στο δικό μας περιβάλλον, απόδειξη είναι και το γεγονός ότι είναι πραγματικά λίγοι οι εκτροφείς με μια τέτοια ικανότητα που συνεργάζονται τακτικά με περιοδικά του είδους.
Συλλέγοντας κάποιες μαρτυρίες μπορεί να ειπωθεί ότι το Norwich είναι ένα καναρίνι που έχει μία δυνατότητα μέτρια στην εκτροφή των γενιών. Σίγουρα το μέγεθος δεν το αποδίδει ενεργό όπως άλλες ράτσες. Τα αρσενικά δεν είναι έτοιμα να εισέλθουν σε ερωτική σχέση, οι θηλυκές μεγάλου μεγέθους είναι καλές και έτοιμες να κλωσήσουν αλλά υστερούν σε βάση κατά την περίοδο του ταΐσματος όσο πιάνει το πουλί με το ράμφος, καλά αποτελέσματα κατορθώνονται με τις θηλυκές πιο μικρές, πολλοί εκτροφείς Εγγλέζοι ζευγαρώνουν συχνά αρσενικό μεγάλο με θηλυκές πιο μαζεμένες στην δομή αλλά καλού τύπου και ακόμα το ζευγάρωμα που συμβουλεύουν πολλοί εκτροφείς με τους οποίους έχω μιλήσει.
Σκέπτομαι για τα καλά ότι μπορεί να είναι κατάλληλη αυτή η δημοσιευμένη σύνοψη του 1977 από τον J. Schifflers, στην μονογραφία «Τα καναρίνια Norwich» στο βιβλίο του Α.Ο.Β “ LesCanarisdePosture”.
- Διαχωρίζοντας τα αρσενικά από τα θηλυκά κατά την διάρκεια της χειμερινής περιόδου το πιο πιθανόν , να εξασφαλίσουν στα θηλυκά ένα χώρο επαρκή στο πέταγμα για να εξασφαλίσουν εκείνη την άσκηση που βοηθά αυτές τις ίδιες να μην παχύνουν πολύ. Το χειμώνα δεν τρέφονται υπερβολικά τα πουλιά, αλλά με τρόπο επαρκή, ελέγχουν με βάση τις συνθήκες περιβάλλοντος της θερμοκρασίας.
- Αποφεύγεται να θερμαίνεται τα μέρη
- Εάν αποφασίσετε να αλλάξετε τροφή εκτροφής, κάντε το την περίοδο που να προσαρμοστούν τα πουλιά, που μπορούν να ταΐσουν τα μωρά τους με το ίδιο προϊόν. Προσέξτε ότι ο αρσενικός κελαηδά και το συνεχίζει. Συνδέστε εάν είναι δυνατόν τα δύο πουλιά, διαχωρίζοντας στο κλουβί από την επώαση κάνοντας το με τρόπο που να μην μπορεί να δει το ένα το άλλο αμέσως, όταν καταλάβετε ότι η θηλυκή είναι πραγματικά έτοιμη στο ζευγάρωμα εφοδιάστε το με φωλιά και υλικό γεμίσματος (νήμα) και ενώστε τα πουλιά, το μεγαλύτερο μέρος των Norwich (βάλτε πάντα τις εξαιρέσεις), ζευγαρώνουν εάν είναι υγιή και σε πλήρη φόρμα πύρωσης, στις αρχές Απριλίου, δύο νεογνά κατά σεζόν είναι για αυτό το είδος το πιο ιδανικό. Μην καταπονήσετε περισσότερο από τόσο την θηλύκια, εάν είναι μία καλή αναπαραγωγός.
Για τα Norwich δύο – τρία μικρά κατά περίοδο είναι ένας καλός μέσος όρος.
Αποφύγετε να πετύχετε έναν κορμό οικογένειας που εξαρτάται από τις «νταντάδες» για να εκτρέψετε τα μικρά ( δεν θα κουραζόμαστε ποτέ να επαναλαμβάνουμε το ίδιο πράγμα), θυμηθείτε ότι τα μικρά αργούν περισσότερο να βγουν από την φωλιά και να καλύπτουν με φτερά, στην περίπτωση μεγάλου μεγέθους, εφοδιάστε τα μικρά με απογαλακτισμένα τρόφιμα, πλούσια σε μεταλλικά άλατα και υγιείς. Φιλοξενήστε τα σε συσκευασίες επαρκής για να εγγυηθούν ελευθερία κινήσεως και όπως συνήθως, την μέγιστη υγιεινή και καθαριότητα.
Η πτερόροια (μεταβολή)
Για να έχετε μία πτερόροια γρήγορη και με πλήρη έκβαση, το χρώμα είναι ένας παράγοντας πολύ σημαντικός. Μία πτερόροια γρήγορή είναι μία πτερόροια υγιείς. Ελέξτε την θερμοκρασία και την υγρασία στην περίπτωση μίας πτερόροιας αργής. Μία εκτροφή αργοπορημένη σημαίνει πτερόροια αργοπορημένη.
Τα πρόωρα που ξεκινούν να απογαλακτίζονται τον Ιούλιο, θα βρεθούν ακόμα σε πτερόροια την κακή περίοδο, κατά την διάρκεια της πτερόροιας εναποθέστε στην διάθεση τους μία μεγάλη ποσότητα και ποικιλία πράσινων τροφών. Ουσιαστικά αυτό είναι όλο. Όσον αφορά την εποχή εκθέσεων (επιδείξεων) και την προετοιμασία στις παρουσιάσεις των Norwich, δεν απομακρύνεται πολύ από τα άλλα καναρίνια. Παρατηρήστε προσεκτικά τους κανονισμούς κατάλληλους για την περίσταση πιο απλές.
Εξοικειώστε με τον καιρό τα πουλιά στο κλουβί της εκθέσεως και φροντίστε πάνω απ’ όλα την τυπικότητα της ακριβής ρίζας του γένους. Τα καλά αποτελέσματα δεν μπορούν να λείψουν.
